¬|όταν ο “οίκος”, είναι πια από “καρδιά” και “ψυχή” -γένεια|¬
Όλο ταξιδεύω
να Σας βρω
Καρδιογένειά μου
Μέσα στη ψυχή μου Είστε πάντα
Ψυχηγένεια μου
Το “χώρια Σας” αγωνιώδες
δύσβατο, χωρίς αέρα ανα-πνοής
Χαμένη μέσα σε πρωτόγονό θυμό μου
να με κτυπάει αλεπάλληλα ψυχοσωματικά
άκρη να μην βρίσκω
κι ας με περιτριγυρίζει η χαρά
Κάηκα
και τώρα;
Από τις στάχτες, Φοίνικας
να αναστηθώ;
Με Σας, τόσο κοντά και χώρια μου
(αχ, αθέρα !
– Ναι, το ξέρω … ! Πάλι παραμιλώ …)
Μου λείπετε κι όταν κοντά Σας είμαι ! …
Είναι που είμαι χαμένη μέσα σ’ ένα Σύμπαν
που το νιώθω παράλληλο με της ζωής την πραγματικότητα
Θεέ μου !
Από κάπου να κρατηθώ !
Μπορώ;
– Όλα τα μπορείς, Βασίλησσά μου
Σε νιώθω που πιστεύεις σε μένα
και μαρτυρώ
Έναν πόνο που πώς να τον χύσω από πάνω μου
που αντί ν’ αντ-έχω, ΕΧΩ !!!
Λαχταρώ !
Αυτή τη λύτρωση να νιώσω
Προσδοκώ …
Καρδιογένειά μου
σε Σας ταξιδεύω πάλι
. . .
. .
. . . . .
^ 2010, Μαρτίου 30ῆ
awnidea 