¬|… με κρατάς ΟΥΡΑΝΕ μου … |¬
. . .
Είναι
και
Δεν Είναι
πού με ρίχνει ; …
Limbo
νιώθω
το κεφάλι
πάει
δεν ακουμπάει
Μόνο όταν ΕΣΕΝΑ
ΓΗΝΑΙΚΑ μου
νιώθω
οξυγόνο
και, τα μάτια
κλείνω
δίπλα Σου
να βρεθώ
ν’ αγγίξω
αυτό που
ο Έρωτας
η Αγάπη
Σου
χαρίζουν
ν’ ανασαίνω
να ξαποστάσω
Α Γ Κ Α Λ Ι Α μου
μου λείπεις
τόσο
μα ΤΟΣΟ
Σε ποθώ
Σε πεθυμώ
και, κλίνω
όλα τα ρήμα-τα
που έχουν
“Σ’ αγαπώ”
υποκλίνω
τον Ήλιο μου
και, Συ
όλο και μου
προς-φέρεις
τον απέραντο Θόλο Σου
ΟΥΡΑΝΕ μου
Μέσα του
μέσα Σου
να κολυμπήσω
και, να δω
το Φως
που απλώνεται
να χωθώ
που χαμένη
νιώθω
ΘΕ ΜΟΥ
ΠΟΣΟ ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙ
Η ΠΑΡ-ΟΥΣΙΑ ΣΟΥ
ΤΟΥ ΚΟΡΜΙΟΥ ΣΟΥ
να χαθώ
μέσα Σου
και, επι-τέλους
να βρεθώ
ΟΥΡΑΝΕ μου
όλα Σου
ό,τι πεις
ό,τι κάνεις
ό,τι Είσαι
ό,τι πιο ιδανικό
για μένα
ΓΗΝΑΙΚΑ μου
ΕΣΥ ΕΙΣΑΙ
ΜΟΝΟ ΕΣΥ
κι όλο να επ-ανα-λαμβάνω
τη σιωπή
που με κατα-κλήζει
με δια-πομπεύει
στο, το “σκοτάδι”
μια λέξη
“χωρίς λέξεις”
μ’ αφήνει
και
Είναι
και
Δεν Είναι
πού με ρίχνει ; …
Limbo
νιώθω
και ξαν-αρ-χινώ …
. . .
^ 2008, Σεπτεμβρίου 4η
awnidea 