¬| … το “αίω” μου … |¬
…..
…
.
… τίποτα …
… τίποτα δε μ’ άφησα …
… όλα τα δίνω …
… κάθε φορά …
… που είναι …
… “γλυκόλογο” να πάρω …
… στον πόνο …
… μ’ άφησα …
… άργησα …
… εμένα …
… να κοιτάξω …
… ΚΟΙΤΑ ΜΕ !!! …
… για δες …
… τώρα τι έμεινε …
… τι θες ; …
… “εμένανε” …
… ποτές …
… με “τρυγήσανε” …
… μα στις Κυπρίδιες ακτές …
… δεν έφτασα …
… “αυτές” …
… γυναίκες …
… καμωμένες για λατρεία …
… στην “εκκλησιά” τους …
… να σκύψω απάνω …
… να προσευχηθώ …
… κι όμως …
… ΟΥΤΟΠΙΑ !!! …
… ΘΕΛΩ ΝΑ ΖΗΣΩ ΤΗΝ ΠΕΝΤΑΙΩΝΙΑ … !!! … …
Θα τα καταφέρω ;
.
…
…..
(“Σφαῖρα” του 2007)
.
[Σημείωση: “Κυπρίδια, -ος, -ον” = αγαπημένη, αξιέραστη, τρυφερή]
.