…….
Πονάω
Πονώ
Να “κλίνω” το ρήμα
Που νιώθω ν’ αγαπώ
και σε “λιμάνι”
να μη “στεριώνω”
Στης υγρασίας της
τη μυρωδιά της θάλασσάς της
τον αλαβάστρινο τον κόλπο
να ‘ρθώ
τη θαλπωρή της ασφάλειας
να νιώσω
Να γευτώ
εξαίσιο έρωτα
και στα χείλη
το φιλί
να στάζει
όλο μέλι
Το κορμί
να αναρριγεί
στην ταραχή
το ένα μετά το άλλο
τα κύμματα
να παίρνει
προσευχή
προσευχή
στην εκκλησιά της
δέηση
να κάνω
μετανοημένη
να λειτουργηθώ
και ευ-λογημένη πια
να μεγαλουργήσω
……………………………….
^ 22α Αὐγοῦστου, 2007
.
awnidea 